Studente studeert met beperking en haalt negen sterren in honoursprogramma. Anderen kunnen dat ook, denkt ze. Daarom werkt ze aan een protocol voor de HU.
Je wilt graag geïnterviewd worden, maar wel anoniem. Kun je dat uitleggen?
‘Normaal gesproken ben ik heel open over mijn beperking. Maar binnenkort begin ik aan mijn stage en daar weten ze het niet. Vanuit mijn opleiding zeggen ze altijd: je moet er open over zijn. Maar ik heb daar negatieve ervaringen mee. Dus mijn behandelaar zei: zeg er maar een keer niks over. Dat heb ik gedaan en daarom wil ik mijn naam er nu niet bij hebben.’
Maar wat voor beperking heb je?
‘Een bipolaire stoornis en borderline. Een vrij heftige combinatie waarbij ook sprake is van depressies, manieën en psychoses. Gelukkig heb ik inmiddels over de jaren heen een goed ziekte-inzicht ontwikkeld en is het met medicatie stabiel te houden.
Maar het blijft lastig, ik heb snel last van prikkels. Bijvoorbeeld, toen we met de opleiding naar het nieuwe gebouw verhuisden waar heel veel glas is. Toen moest de medicatie omhoog. Met alle bijwerkingen ervan is het soms best pittig.’
En dan toch voor honourstrajecten gaan. Hoe begon dat?
‘Bij mijn opleiding krijg je een uitnodiging voor de topclass als je de propedeuse in een jaar haalt en hoger dan een 7 gemiddeld staat. Dat was bij mij het geval. Eerst dacht ik nog: het wordt vast te druk. Maar ik bleek ook in de zomervakantie summer courses voor twee weken te kunnen doen. Dat kon ik er prima bij hebben. Zo haalde ik mijn eerste ster in het traject. En nu ben ik bezig met de achtste en negende ster. Ik doe heel uiteenlopende dingen, van Nederlandse gebarentaal tot filosofie en een leiderschapscursus.’
Hoe doe je dat?
‘Ik ben enthousiast, vind veel dingen leuk. En ik heb al een bachelor op zak van een university college, een omgeving waarin excellentie de norm is, terwijl hier meer de zesjescultuur heerst. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het onderwijs hier niet oké is. Bij mijn opleiding zit een goed team met toegewijde docenten.’
Ben jij een rolmodel in de HU voor studenten die een beperking hebben en excellent willen studeren?
‘Zelf heb ik meegemaakt dat ik moest stoppen met een stage omdat het even niet ging. Maar toen had ik wel de tijd om te werken aan drie sterren, dat lukte me. Juist op het moment dat studenten met een beperking uitvallen, is het goed dat de opleiding ze een traject kan aanbieden. Dan blijft die student verbonden met de opleiding en verkort dat misschien wel het ziekteverzuim en de uitval onder studenten met een beperking. Maar vaak weten studenten niet eens dat zo’n honourstraject mogelijk is.’
Je hebt al een plan om dat mogelijk te maken?
‘Ik ben een protocol aan het ontwikkelen, HU-breed. Als de SLB’er, de studentendecaan en de topclasscoach van een faculteit regelmatig contact hebben over studenten, dan houd je die studenten een stuk betrokkener en kan je de uitval tegengaan. Nu schijnt het soms wel een half jaar te duren voordat bekend is dat iemand is uitgevallen. Daar kan een opleiding toch veel eerder op inspringen.
Dat protocol maak ik overigens ook in het kader van mijn honourstraject. Het lijkt me leuk om iets blijvends achter te laten dat al die losse sterren met elkaar verbindt, als een soort eindproduct. Ik zou dat graag willen presenteren aan het management binnen de hogeschool. Maar het is lastig om de juiste mensen te bereiken. Als iemand dit leest, hoop ik dat het wordt opgepakt. Het zou een gemiste kans zijn als niemand er iets mee doet.’
Benieuwd naar het protocol dat deze studente ontwikkelt? Mail de redactie: trajectum@hu.nl, wij sturen je reactie door naar haar.
